Statisch struinen: het beste van twee werelden

Van oudsher staat het struinend vissen bekend als één van de gaafste en meest effectieve manieren van vissen. Bij het struinen vis je immers meestal op zicht en regelmatig zit je hart in de keel als een vis je aasje nadert. Soms kan je zelfs een specifieke vis uitselecteren door hem op het juiste moment aan te leggen en zo je target te belagen. Daarmee is het een prachtige visserij die veel voldoening kan geven. Toch is het pen- en oppervlaktevissen niet altijd zaligmakend, want je mist nog wel eens een kans door mis te slaan of een ongecontroleerde inhaking. Ik wel tenminste.

 

Advertentie:

  

Een mobiele aanpak

Waar relatief veel karpervissers niet bij stilstaan is dat je struinen ook heel goed statisch kunt doen, waardoor je de voordelen van beide visserijen combineert: enerzijds het actieve vissen (op zicht) en anderzijds het voordeel van een effectieve inhaking door een zelfhaaksysteem. Het statisch struinen is dan ook iets wat ik de laatste jaren met regelmaat ben gaan doen en wat mij hele gave momenten én vangsten heeft opgeleverd. In dit artikel zal ik je enkele voorbeelden geven van deze visserij en laten zien welke materialen en aasjes ik ervoor gebruik.

De van Dale omschrijft het woordje ‘struinen’ overigens heel passend: “al rondzwervend kijken of je iets van je gading kunt vinden.” Volgens mij is dit een allesomvattende omschrijving van de visserij. Bij mijn struinvisserij loop ik namelijk heel wat kilometers af en draait mijn stappenteller overuren. Met een polariserende zonnebril op de neus en een emmertje voermix in de hand worden de kantjes afgelopen op zoek naar activiteit. Zodra ik activiteit vind zal ik op strategische plekken kleine beetjes voer achterlaten in de kantjes, uiteraard in de hoop dat passerende vissen erdoor getriggerd worden en beginnen te azen. Zie ik geen vis, dan laat ik op veel plekken een klein schepje (soms een paar korrels) voer achter. Zo loop ik het water rond. Als één van de voerplekjes dan actief is geworden is het snel schakelen en duurt het vaak niet lang voor je een aanbeet kunt verzilveren.

Snelle aanbeten eerder regel dan uitzondering

Een mooi voorbeeld daarvan maakte ik afgelopen voorjaar mee op een cultuurwatertje in een drukke wijk. De vissen zijn daar gewend aan het stadse geluid en laten zich ook overdag goed zien in de kantjes. Al redelijk snel vond ik een aantal vissen aan de oppervlakte, maar deze vissen speelden overduidelijk hard to get. Ik ben vervolgens doorgelopen en liet op verschillende strategische plekken een klein schepje voer achter als back-up. Met strategische plekken bedoel ik dan bochten, kale plekjes in de kant of in het wier, lelies, voor takken etc. Met name de kantjes en beschoeiingen vind ik heel interessant.

Tien minuten na het aanvoeren van de stekjes liep ik het rondje nog een keer en zag ik direct al een actieve karper op een kaalgevreten zandplaatje, nog geen 20 centimeter uit de kant. Uiterst voorzichtig legde ik een rigje met een klein attractief aasje op het plaatje waar de vis zojuist was weggezwommen. Er lag nog een beetje voer op dus de kans dat hij terug kwam voor meer schatte ik in als heel groot. Drie minuten later vloog de hengel krom en kreeg ik een snoeiharde run. De karakteristieke oude schub zwom niet veel later weer rustig rond en ik was alweer onderweg naar de volgende stek.

Lichte voorkeur voor stadswateren

Hoewel dit soort visserij op ieder type water kan worden uitgevoerd, heb ik een voorkeur voor stadswateren zoals parkwateren of andere kleine waterstelsels. Deze zijn vaak overzichtelijk en de kans dat er vis in de buurt zwemt is altijd groot. Dit maakt de kans op succes in een korte tijd simpelweg iets groter dan op groot water, al kan je daar natuurlijk ook de kantjes af struinen. Daarbij zijn de parkwateren vaak goed bezet met vis en zeker niet alleen met kleintjes. Inmiddels heb ik al diverse mooie en ook grote vissen uit dit soort wateren gepeuterd!

Een bizarre ochtend

Bovenstaande werd nog maar eens bevestigd tijdens een bijzonder productieve ochtend in juni 2018. Mijn visserij op een laagbezette zandafgraving verliep destijds stroef en ik had het idee dat de vissen zich vooral tussen de obstakels ophielden. Ik besloot er eens struinend een poging te gaan wagen. Het betreffende water is namelijk kraakhelder en het afstruinen van de kantjes is er goed mogelijk. Om de kansen te vergroten reed ik de avond vooraf naar het water om één stek alvast te voorzien van voer. Ik koos voor een kale plek in de kant (tussen de obstakels) en strooide hier een flinke emmer hennepzaad over uit, aangevuld met wat Citruz boilies. Deze stek was onmogelijk op afstand te bevissen en moest mobiel worden aangepakt. Door te voeren had ik in ieder geval een startpunt.

De volgende ochtend arriveerde ik aan het water. De betreffende stek is een behoorlijk eind lopen en dankzij het lichte materieel nog net te doen. Bij aankomst op de voerstek bleek dat deze volledig kaal was gegeten en er geen hennepzaadjes of boilies meer te bekennen waren. Vis zag ik overigens ook niet, maar die konden nooit ver uit de buurt zijn. Het vertrouwen was sky high zoals je zult begrijpen.

Een aanval op de boilie

Na een paar minuten sloop ik met hengel en het net tussen de bosjes naar de waterkant. Direct zag ik twee vissen over de stek schuiven en het waren nog flinke vissen ook! Ik wachtte bewust tot de vissen iets verder van de stek waren gezwommen om ze niet te verstoren met het inleggen van het lood en de rig. Wat er toen gebeurde was bizar. Op het moment dat ik rustig het lood op de bodem onder de hengeltop liet zakken kwam er vanonder een tak een grote spiegel aangezwommen. Als een roofvis dook hij recht op mijn opvallend roze Citruz boilie af en pakte hem direct van de bodem. Dat duurde nog geen vijf seconden na het neerleggen!

Ik besefte me niet helemaal wat er gebeurde, tot ik de vis in het heldere water zag stijgen en duidelijk het lood onder zijn bek zag bungelen! De dril die volgde was intens en op het scherpst van de snede. Gelukkig kon ik uiteindelijk het net schuiven onder een brute mid-dertiger die ik nooit eerder had gezien. Wat een moment!

Effectiviteit den top!

Na het vangen van deze vis bleef ik nog een kleine twee uur langs het water lopen en (aangevoerde) stekjes bekijken. De hengel liet ik met rust want ik zag nergens meer vis zwemmen. De harde dril had de boel waarschijnlijk behoorlijk verstoord. Ik besloot naar huis te gaan, maar op weg naar huis toch nog even langs een ander watertje te rijden om te zien of daar vis actief was. Direct na aankomst zag ik al diverse vissen rondzwemmen en sommige vissen leken ook wel actief op zoek naar eten. Het waren allemaal kleinere vissen, maar iedere vis is welkom.

Ook nu voerde ik diverse stekjes aan met een beetje overgebleven hennep. Na het aanvoeren van de laatste stek zag ik al activiteit bij de stek waar ik begonnen was. Een karperstaart wapperde tussen de waterplanten en ik zag een kleine schubkarper azen op het voer. De vis was zo gefocust op het voer dat ik hem waarschijnlijk zou verstoren als ik mijn rig zou plaatsen. Ik koos er daarom voor om te wachten en even bij een ander stekje verderop te kijken. Daar aangekomen was er niets meer te zien van het kale plekje waar ik eerder mijn voer had gedropt. Het heldere water was compleet vertroebeld en boven de zandwolken zag ik twee ruggen uitsteken. Aan de heftige bewegingen van de koppen te zien lagen ze maximaal te vreten van de hennep.

Voorzichtigheid geboden

Beide vissen lagen schouder aan schouder en om ze niet te verstoren liet ik de rig langzaam zakken achter hun staarten. Voor de beeldvorming, ik lag half op het gras en op nog geen meter van de vissen af! Als ze zich om zouden draaien lag de rig direct in hun zicht. De rig lag ongeveer 30 centimeter van de hengeltop en de lijn volledig slap. Ik plaatste de hengel even op een beetmelder, puur zodat ik verderop nog wat spullen veilig kon stellen voor de grijpgrage jonge buurtbewoners. Toen ik terugkwam waren de vissen nog steeds aan het bunkeren. Ik zag het opvallende aasje perfect liggen en het voelde alsof het slechts een kwestie van tijd was.

Nog geen minuut later was het zover en krijste de Siren het uit. Een boeggolf knalde naar links door de planten en de sloot stond op zijn kop. Toen ik de vis voor het eerst zag schrok ik een beetje van zijn formaat. Deze was een stuk groter dan de vissen die ik eerder had zien zwemmen! Na een relatief korte dril stak ik het net onder één brok perfectie, een schubkarper met een perfect schubbenkleed en een prachtig gestroomlijnd lijf. Na het terugzetten van de vis belande ik in een soort roes. Wat een ochtend! De rig heeft die ochtend maximaal vijf minuten op de bodem gelegen en toch twee prachtige dertigers opgeleverd. Over effectief vissen gesproken!

Struinen met attractief aas

Het is een algemeen bekend feit dat karpers gek zijn op klein aas en mijn ervaring is dat je ze hier veel sneller mee aan het azen krijgt dan met een tapijt van boilies. Bij het statisch struinen vis ik vooral in de eigen kant en in 9 van de 10 gevallen zelfs onder de hengeltop. Dat zorgt ervoor dat ik compact kan voeren en bij deze visserij ook altijd uitpak met een voermixje van attractief aas, meestal bestaande uit hennep, tarwe, kleine boilies (12mm), een beetje mais en wat flakes. Flakes zijn vooraf gecrushte boilies waarvan ik altijd wel een zakje bij mij heb om snel vis aan het azen te krijgen. Soms voeg ik ook nog een paar kleine tijgernootjes en liquids aan de mix toe.

Als haakaas kies ik vrijwel altijd voor een (kleine) boilie. Mijn voorkeur gaat uit naar attractief haakaas, zoals de Citruz of Scopex Squid Cultured Hookbaits. Deze boilies zijn verkrijgbaar in zinkende en pop-up variant en voorzien van een extra laagje attractors dat langzaam oplost bij contact met het water. Deze aasjes hebben mij al zo vaak een snelle aanbeet opgeleverd dat het eigenlijk niet meer onder toeval geschaard kan worden.

De laatste meter bij het struinen

Zoals eerder beschreven vindt deze visserij vooral plaats in de kantjes en vaak zelfs onder de hengeltop. Een strakke lijn is dan ook absoluut niet nodig en zal de vis alleen maar kunnen afschrikken. Ik vis op deze manier dan ook altijd met een slappe lijn. Daarbij maak ik in de meeste gevallen gebruik van een goed zinkende mono lijn en in sommige gevallen van een leadcore leader.

Als er zichtbaar geen vis op de stek aast zal ik na het plaatsen van de rig mijn hengeltop kort onder water steken en de molen open zetten. Zo kan ik er voor zorgen dat de lijn goed wegloopt van het lood en plat op de bodem ligt. Ik zorg er dan voor dat er genoeg slappe lijn overblijft. De vis haakt zichtzelf toch op het lood, dus lijndruk is niet nodig. Je kunt er vanuit gaan dat je keiharde runs krijgt op deze manier, dus vergeet je slip niet iets losser te zetten (tenzij je tegen/naast obstakels vist.)

En route

Een laatste praktijkvoorbeeld van de effectiviteit van deze visserij komt voort uit mijn recente visserij. Na een taaie week vissen in eigen land (door de coronamaatregelen ging een Franse sessie niet door) besloten mijn vismaat en ik de laatste middag nog even uit te pakken op een watertje waar we eerder overdag activiteit hadden gezien. Ditmaal stond de zon aardig te branden en aan het lome gedrag van de vissen zagen we al snel dat het geen makkelijke klus zou worden. Het merendeel van de vissen bleef namelijk veilig onder waterplanten en in de schaduw liggen.

Na een uurtje vissen zag ik toch een vis wat meer rondzwemmen als de rest. Hij zwom in de hoek waar ik sowieso al mijn oog op had laten vallen, maar leek niet te willen azen. Het viel me wel op dat de vis globaal gezien in een rondje zwom en daarbij vrijwel iedere keer dezelfde route aflegde. Op verschillende plekjes en met grote regelmatig strooide ik wat verkruimelde boilies op die route, in de hoop hem een keer tot azen te verleiden.

Eerlijk is eerlijk, het was een kwestie van de lange adem. Toch zag ik de vis op een bepaald moment ineens kort azen en daarna werd hij al snel actiever. Hij verliet het stekje en op die plek lag nog wat voer. Ik besloot er een kleine chodrig met 12mm pop-up op te leggen in de hoop dat hij bij zijn volgende ronde weer terug kwam en opnieuw begon te azen. Terwijl de vis zijn ronde zwom kon ik hem goed volgen met de zonnebril. Steeds vaker pakte hij vluchtig iets van de bodem, maar het was op lukrake plekken en niet doorlopend op dezelfde plek.

Schakelen

Toen ik de vis een paar meter verderop de kant in zag duiken besloot ik het erop te wagen. Snel draaide ik de chod in en keek waar de vis naartoe zwom. Op basis daarvan legde ik de chod een meter of drie voor hem op de route die ik in gedachten had. Ook nu nog geen 30 centimeter uit de kant en zeer ondiep. Aanvankelijk zwom hij iets verder het open water op en leek mijn kans verkeken. Echter, toen hij in de buurt van de chod kwam draaide hij opeens de kop, zwom op de chod af en pakte vol overtuiging het aas. Yes, de bekroning van de middag en een prachtige schub!

Achteraf bleek het zelfs één van de topvissen te zijn die ik op deze manier had gehaakt door actief te blijven jagen. Ik ben er zeker van dat ik de vis niet had gevangen als ik lukraak ergens achter de steunen was gaan zitten en de inzet van de chod bleek een goede keuze omdat de vis bleef zwemmen en niet rustig bleef hangen om te azen.

Statisch struinen, de moeite waard om zelf te proberen!

Bovenstaande voorbeelden zijn slechts een greep uit deze visserij, maar tonen aan hoe snel en mooi het allemaal kan gaan. Natuurlijk zijn het lang niet altijd succesverhalen, maar door actief op zoek te gaan naar de vis en te struinen vergroot je je kansen enorm. Vind je ze niet direct, geef dan niet op. Vaak krijg je wel ergens vis aan het azen met de kleine voerplekjes en is de kans op een blank al een stuk kleiner.