“Het gevoel van een karpervisser“, een typisch gevoel dat wij als karpervissers kennen maar onze “niet-vissende” medemens amper kan vatten en ons zelfs voor gek verklaren. Uren, dagen, weken kunnen wij in deze wereld vertoeven zonder het ook maar één seconde beu te worden. De drang om zoveel mogelijk met dit tweede leven, onze passie en ook wel uitlaatklep, bezig te zijn kent geen grenzen. Een drang die momenteel enkel maar groter wordt nu de wereld op zijn kop staat en wij ons “kot” niet meer uit mogen. Die drang en het verlangen om aan de waterkant te zijn, we snakken ernaar! We kunnen het gewoon niet loslaten. Die “karpermicrobe” die ons allen karpervissers op één of ander manier gebeten heeft, slaat nog harder toe.
Terwijl ik dit schrijf droom ik even weg naar de geur van het water, naar het gevoel van de wind die mijn gezicht streelt en in mijn oren suist terwijl de golven tegen mijn zodiac “klotsen”. Voor uzelf uit kunnen staren zonder nadenken en helemaal zen worden. De avond die valt, de natuur die nog stiller wordt dan dat ze al is. Het gevoel van die lekkere knusse slaapzak tijdens de koude nachtelijke uren. Mijmeren over zaken waar ik in het dagelijkse leven nauwelijks of niet over nadenk. Middenin de nacht buiten staan, starend naar de hemel. Denken aan wat nog komen gaat, mijn warme adem die door de koude omgezet wordt naar een soort magische damp en voor mijn Ridgemonkey headlight hypnotische vormen aanneemt.
’s Ochtends bij het krieken van de dag ons tasje koffie maken en speuren naar tekenen van leven van onze gevinde vrienden. Dit is het gevoel van een karpervisser, het gevoel dat naar boven komt als ik mijn ogen sluit. Het gevoel waar ik momenteel in deze corona tijden zo naar snak.
Langs de andere kant moeten we het ook positief kunnen bekijken omdat onze vriend de karper nu echt eens tot rust kan komen zonder dat wij er weer een kat en muis spel van maken en ze 24 op 24, 7 op 7 gaan belagen. Laten we ze nu maar lekker genieten van het spel der liefde dat eraan zit te komen terwijl ze het wateroppervlak weer in rep en roer gaan zetten en voor spektakel zorgen. Iets wat de meeste vissers onder ons nu niet kunnen aanschouwen, maar enkel van kunnen genieten door even in gedachten af te dwalen. Zoals ik op dit moment ook doe en dit soort gevoelens op papier belanden.
Stay safe en wie weet tot een volgende “Gevoel van een karpervisser”
Gerry Theunissen
Noot van de redactie: Bovenstaand artikel is geschreven tijdens de corona lockdown en vormde voor Gerry een motivatie om zijn gevoel van zich af te schrijven. Wij vonden het stuk zeer sfeervol en zeer de moeite waard om alsnog te publiceren.
Advertentie:
Mooi omschreven door Gerry.Zij die door de hengelsport gebeten zijn kunnen hun ziel hier volledig in leggen.Het is voor een leek moeilijk te vatten.Karpervissen behelst meerdere gevoelens,verlangens,doelstellingen,uitlatingen en zo kan je nog een tijdje door gaan met superlatieven.Het is een manier van leven.Een leven naast dat onderhoudelijke,familiaire en werkgerelateerd bestaan.Een uitlaatklep voor velen dat terug gaan tot de essentie,de natuur en alles wat daar reilt en zeilt een rustmoment geeft in je leven waarvan je intens geniet.De endorfine die je aanmaakt wanneer je een karper weet te strikken maakt het gevoel alleen nog sterker.Ook al moet je 500 meter of meer zeulen met je karper uitzet,de passie blijft opportuun boven alles uitsteken.Leken weten niet wat ze missen maar ja,zij verdiepen zich hopelijk in een andere passie die hun even zeer genegen is als die van ons.Ce la vie.
Dank u Peter voor de mooie woorden. Groet,
Gerry